Followers

Saturday 5 March 2011

Nasib Saya Baik


Banyak benda ada dalam diari budak yang namanya Ruzanna ni since zaman kanak-kanak lagi.. Dari kecik lagi, ada saja benda yang tak dapat dilupakan..

Memang jadi lumrah bagi seorang manusia untuk terima segala yang ditetapkanNya.. samalah jugak macam saya.. saya ni hanya manusia biasa.. yang tak terlepas dari segala dugaan.. tapi syukurlah, saya masih lagi dapat teruskan hidup dalam keadaan normal dan sempurna..

Ni la perkara yang saya tak dapat lupakan di zaman kanak-kanak saya.. masih lagi dalam ingatan... :)

Jatuh tergolek-golek masa di Bukit Bendera
 Masa ni saya pun dalam umur 6 7 tahun.. Bukit Bendera ni kan salah satu dari tempat destinasi pelancongan di Pulau Pinang.. saya dengan slumbernya berlari turun dari kaki bukit.. tak sempat nak tekan pedal brek.. saya jatuh tergolek-golek macam buah limau jatuh dari bakul.. masa tu tak tau nak buat apa, nangis la sepuas hati.. orang tua-tua cakap, nangis la kuat-kuat kalau nak rasa puas hati.. saya dari kecik dah amalkan dah teori ni.. tu sebab saya kuat betul nangis.. hehe.. sakitnya..? awak masa tu kecik-kecik lagi, of cos la sakit.. kalau tak sakit pun masa tu, saya akan buat-buat nangis sebab nak cover jatuh tergolek tu.. bagi orang kesian.. boleh tak macam tu?tapi nasib saya baik bila saya tak terjatuh menjunam ke dalam gaung..

Lemas di laut
Lemas..? selamat ke tak..? benda ni yang paling saya tak dapat lupakan bila pernah lemas di laut.. masa tu saya mandi dengan abang-abang saya.. lebih kurang 6 tahun jugak la.. kampung saya letaknya depan laut je.. jadi kalau balik kampung, rajin la pergi turun ke pantai carik pasai.. satu hari tu kitorang mandi, seingat saya, kaki saya terjingkat-jingkat makin ke dalam (konon-konon nak bagi paras laut sampai ke leher la).. maybe masa tu pengaruh VCD kot nak wat stunt! hehe.. tak sedar masa  tu, tiba-tiba je kaki tak mencecah dasar laut.. apa lagi..? terusla melopong.. ingat lagi air masuk dalam telinga.. sambil tersedut-sedut air dengan hidung.. nak OKSIGEN! tapi.. AIR LAUT yang masuk..! dugaan bertambah lagi bila mata pulak kena air laut.. pedihnya.. tapi nasib saya baik.. ada orang selamatkan saya tak lama lepas tu.. saya tak ingat sape.. maybe abang saya.. atau nelayan-nelayan.. saya sampai je tepi pantai.. saya muntah-muntah.. masa tu Allah saja tau macam mana perasaan saya bila nyawa di hujung tanduk.. 

Penyakit asthma
Saya memang gemar btol dengan haiwan yang namanya kucing ni.. mungkin sebab kucing ni comel, tambah-tambah lagi kalau badannya yang gemok! sangattt comey kan? disebabkan saya ni addicted dengan kucing.. saya pun bela la beberapa ekor kucing.. sampai bawak kucing tido sekali pun ada.. Lastly, masa saya buat medical check-up sebab nak masuk hostel masa Ting. 1, doktor mengesahkan saya alami penyakit ni.. setahu saya, keturunan keluarga saya belum ada lagi yang ada penyakit macam ni.. tapi punca sebenarnya adalah disebabkan bulu kucing.. betapa nak luruh jantung masa tu bila doktor mengesahkan macam ni.. patutla nafas saya tersekat-sekata.. bila tarik nafas dalam-dalam, bunyi macam 'sedut air yang nak habis tapi guna straw'.. tapi Alhamdulillah, atas nasihat doktor suruh saya aktif bersukan masa sekolah menengah (walaupun tak seaktif orang lain la), nasib saya baik bila saya recovered sampai la saya buat lagi sekali medical check-up kemasukan ke PLKN.. penyakit ni dah tak ada.. saya harap untuk selamanya..

Dikejar anjing gila
Satu pagi yang hening ni, konon-konon merajuk dengan kawan-kawan sebab diorang pergi sekolah dulu tinggalkan saya yang agak lembab bersiap ni! tapi rupa-rupanya kawan-kawan saya tu tengah tunggu di simpang jalan besar.. nak gerak sekali la.. tapi dengan merajuknya, saya suruh diorang gerak dulu, saya follow belakang.. eh, lupa pulak nak cakap.. masa tu kitorang naik basikal je sebab ada kelas tambahan masa darjah 6.. senang sikit nak balik pukul berapa pun.. sambung balik ea~ on the way ke sekolah tu, kitorang ikut jalan shortcut atau dalam bahasa melayu asli, jalan pintas.. tapi mood saya yang mengada-ngada masa tu buatkan saya nak ikut jalan lain.. saya ikut lorong yang bangunannya tak siap lagi.. sampai tengah jalan.. saya nampak sekor anjing besar ni dok tengah selongkar tong sampah.. dalam pikiran saya, nampah macam anjing ni tengah lapar.. tapi sungguh! anjing tu nampak je saya terus dikejarnya sampai terasa mulut dia terkena roda basikal 'lerun' saya.. arghh! masa tu saya dengan pantasnya kayuh basikal sampai nak tersodok tembok rumah kedai yang tak siap tu.. takut dibaham! sampai je sekolah.. nasib saya baik, saya selamat dari jatuh depan-depan anjing tu..

Sesat masa balik sekolah
Saya ni dari kecik memang tak reti naik bas.. sebab pernah ada pengalaman naik bas, sampai je kat rumah.. tekan loceng tapi tak bunyi pulak.. adoii.. tapi bas tu berhenti jauh sikit la bila saya pun merangkak-rangkak pergi ke loceng lain nak tekan.. satu hal pulak, kena jalan kaki balik ke rumah dengan jarak jauh.. tu yang buatkan saya takut benor nak naik bas.. sampai la saya Ting. 4, saya balik dari sekolah dengan bas sebab ayah saya tak jadi ambik saya balik sekolah sebab ada kerja lain.. nak tak nak, terpaksa la saya naik bas! masa tu tawakkal la.. pukul 3 petang je balik, saya ambik la bas yang tak tahu menahu betul ke bas ni balik ke rumah saya..? berat mulut, sesat jalan! saya pun ringankan mulut saya ni..

Saya: Encik, bas ni lalu tak kat Jalan Kampung Masjid?

Encik Bas: Haa.. naik la.. 

Saya dengan slumbernya naik tapi tak pasai-pasai bas tu lalu jalan nak pergi Batu Feringghi.. ni bukan jalan ke rumah saya! saya dah tersalah bas bila saya sedar saya sorang je yang tak turun-turun lagi walaupun dah sampai hujung jalan.. nasib saya baik bila driver bas tu sanggup hantar saya balik semula ke KOMTAR tanpa mengenakan satu sen pun dan ajar saya ambik bas yang betul balik ke rumah saya.. lastly, saya sampai rumah pukul 8 malam..

Nasib saya baik kan..? Alhamdulillah..

No comments :

Post a Comment